w powietrzu

См. также в других словарях:

• na (wolnym [świeżym]) powietrzu — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} na dworze, na polu, na zewnątrz (nie w budynku) : {{/stl 7}}{{stl 10}}Grać w piłkę na wolnym powietrzu. Zabawa na świeżym powietrzu. Na powietrzu poczujesz się lepiej. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• wisi w powietrzu — {{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}wisi w powietrzu {{/stl 13}}{{stl 7}} jest prawdopodobne, że coś się zdarzy, dojdzie do czegoś; jakieś symptomy wskazują na nieuchronne stanie się czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}W powietrzu wisiały kolejne aresztowania.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• powietrzny — 1. «dotyczący powietrza, będący powietrzem, utworzony z powietrza» Powłoka powietrzna. Obszar powietrzny. Prądy powietrzne. ∆ Kurtyna, zasłona powietrzna «strumień ciepłego powietrza, tłoczonego szczelinami umieszczonymi w dole i na bokach otworu …   Słownik języka polskiego

• prędkość — ż V, DCMs. prędkośćści 1. blm rzecz. od prędki a) w zn. 1: Prędkość czyichś kroków. ◊ pot. Zrobić coś z prędkości «zrobić coś nie zamierzonego na skutek pośpiechu, przez pośpiech, w pośpiechu» b) w zn. 2: Zlecenie wykonano z należytą prędkością.… …   Słownik języka polskiego

• powietrze — 1. Coś wisi, zawisło w powietrzu «pewne symptomy wskazują, że coś zdarzy się lada chwila»: Wojna rosyjsko japońska wisi w powietrzu. J. Parandowski, Niebo. Otóż, proszę państwa, być może to wisi w powietrzu, ale do sporu między Sejmem a… …   Słownik frazeologiczny

• powietrze — n I, blm 1. «mieszanina gazów (głównie azotu i tlenu) otaczająca grubą warstwą kulę ziemską, tworząca jej atmosferę» Czyste, świeże, ostre, rześkie, łagodne, przejrzyste powietrze. Chłodne, mroźne, arktyczne powietrze. Duszne, parne, wilgotne,… …   Słownik języka polskiego

• pył — m IV, D. u, Ms. pyle; lm M. y «drobniutkie, sproszkowane ziarenka ziemi, piasku, różnego rodzaju rozkruszonych lub bardzo rozdrobnionych ciał unoszące się w powietrzu i osiadające na powierzchni przedmiotów; kurz» Pył cementowy, śnieżny, węglowy …   Słownik języka polskiego

• wisieć — ndk VIIa, wiszę, wisisz, wiś, wisiał, wisieli 1. «być zawieszonym, uczepionym gdzieś, na czymś» Bielizna wisi na sznurze. Ręczniki, ścierki wisiały na gwoździu. W oknie wiszą firanki. Ubranie wisiało w szafie. Lustro, obraz, zegar wisi na ścianie …   Słownik języka polskiego

• rzucać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rzucaćam, rzucaća, rzucaćają, rzucaćany {{/stl 8}}– rzucić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rzucaćcę, rzucaćci, rzuć, rzucaćcony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} powodować szybkim… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• fruwać — ndk I, fruwaćam, fruwaćasz, fruwaćają, fruwaćaj, fruwaćał frunąć dk Vb, fruwaćnę, fruwaćniesz, fruń, fruwaćnął, fruwaćnęła, fruwaćnęli 1. «o ptakach i niektórych owadach: przenosić się z miejsca na miejsce unosząc się w powietrzu za pomocą… …   Słownik języka polskiego

• lecieć — ndk VIIa, leciećcę, leciećcisz, leć, leciećciał, leciećcieli 1. «przebywać jakąś przestrzeń w powietrzu za pomocą skrzydeł lub specjalnego mechanizmu; kierować statkiem powietrznym» Ptak, motyl, samolot leci. Lecieć samolotem. Lecieć do Paryża. 2 …   Słownik języka polskiego